Bilgisayarınızın İçinde Neler Bilmeniz Gereken Her Bileşenin Hikayesi

İster yeni bir bilgisayar satın alır, ister kendinizinkini inşa edin, birçok kısaltmaya ve rastgele sayılara maruz kalacaksınız. Hamuru kesmek ve anlamlı bilgilere ulaşmak zor olabilir. Bu makale yardım etmek için burada.

Modern bir bilgisayarın içindeki her büyük bileşene dalmaya gidiyorum. Ne yaptığını, tarihini, anlamanız gereken önemli özellikleri ve başlıca oyuncuların kim olduğunu açıklayacağım..

Bir tane satın alırken neye dikkat etmeniz gerektiğini öğreneceksiniz - ister bilgisayarın parçası, ister ayrı bir bileşen olarak.

Yani daha fazla uzatmadan, hadi başlayalım.

İşlemci

İşlemcilerin A (Çok) Kısa Tarihi

İnsanların Merkezi İşlem Birimi'ni (CPU) bilgisayarın beyni olarak tanımladığını sık sık göreceksiniz. Yanılıyorlar; CPU bilgisayarın beyni değil - kelimenin tam anlamıyla anlamıyla bilgisayardır. Hesaplamayı yapan bileşendir.

Bilgisayarınıza gönderdiğiniz her komut - bir tuşa basmak, bir fare tıklaması veya karmaşık bir komut satırı talimatı olsun - ikiliye dönüştürülür ve ele alınması gereken CPU'ya gönderilir. CPU, saniyede binlerce kez yapıldığında şaşırtıcı derecede karmaşık sonuçlar verebilen bir dizi basit matematiksel işlem gerçekleştirir. CPU daha sonra işletim sistemine kendi komutlarını verir. “girişin olduğu yerde K harfi ekleyin” veya “farenin üzerine geldiği dosyayı seçin” ya da karmaşık “Pi'yi çöz”.

İşlemcinin gelişimi, abakusa geri dönen köklere sahip olsa da - BCE'den önce ilk kez kullanılan bir cihaz - Modern kişisel hesaplamanın şafağı, ticari olarak piyasada bulunan ilk 16-bitlik yongalardan birinin 1978 sürümü ile başlar: Intel 8086 mikroişlemci. 8086'nın halefi olan 8088 ilk IBM PC'de kullanılmak üzere seçildi. 8086'nın mirası bugün hissedilir, 8086 için yazılmış herhangi bir komut herhangi bir modern Intel yongasına eşdeğerdir ve hala teorik olarak çalıştırılabilir..

Bir CPU'da milyarlarca transistör var: bir elektrik sinyalini anahtarlayabilen veya yükseltebilen küçük silikon devreler. Bunlar CPU'nun yaptığı her şeyin temelini oluşturur. Binlerce zeki bilim insanı ve mühendisin çalışmaları sayesinde, bu mikroskobik elektronik ağı bu yazıyı görüntülemek için kullandığınız işletim sistemine ve web tarayıcısına yol açıyor. Bir işlemcinin gücü kabaca devredeki transistör sayısına bağlıdır.

Moore Yasası Moore Yasası Nedir ve Sizinle ne ilgisi var? [MakeOseOf 'Açıklar] Moore Yasası Nedir ve Sizinle Ne Yapmalı? [Açıklamayı Yapın] Kötü şansın Moore Yasası ile ilgisi yok. Eğer bu yaptığın birlikse, Murphy Yasası ile karıştırıyorsun. Ancak, çok uzak değildiniz, çünkü 1970'lerden beri kabaca doğru olan Moore Yasası ve Murphy Yasası… Intel'in kurucularından Gordon E. Moore tarafından formüle edildi. Devre alanının her inç karesindeki transistör sayısının her iki yılda bir iki katına çıkacağını belirtir. Bu nedenle, bugün bilgisayarınızdaki CPU, orijinal bir Intel 8086'dan daha güçlü.

Güçteki bu farklılığa bakılmaksızın - ve bu büyük bir farktır - 8086'dan çeşitli Pentium yongalarına kadar Intel'in bugün sattığı Core i Serisine kadar net bir çizgi var. 8086 bildiğimiz gibi bilgisayara götüren çipti..

CPU Size: Yaşamsal İstatistikler

Dizüstü bilgisayar üreticileri, CPU'da kaç tane transistör bulunduğunu söyleyerek mallarının reklamını yapmazlar. Bunun yerine, saat hızından, kaç çekirdeğe sahip olduğu ve hangi CPU modelinden bahsettiler. Ayrıca önemli olan birkaç teknik şartname daha var. İşlemcileri karşılaştırmak basitti: daha büyük sayılar daha iyi performans demektir. Artık durum böyle değil. Şimdi birkaç farklı şeyi göz önünde bulundurmalısın.

En yaygın CPU özelliği saat hızıdır. Bu sadece bir CPU'nun saniyede kaç işlem yapabileceğinin bir ölçüsüdür. Diğer her şey eşit olmak, daha büyük olmak daha iyidir. Sorun şu ki, herkesin nadiren eşit olması.

Geçtiğimiz on yıldaki en büyük CPU gelişimi, ekonomik çok çekirdekli işlemcilerin çoğalması olmuştur. Çok çekirdekli bir işlemcinin tek bir yonga üzerinde birden fazla işlemcisi var. Bir çift çekirdekli iki işlemci, dört çekirdekli dört vb. Vardır. Daha fazla çekirdeğin daha fazla güce eşit olduğu ve bazı görevler için doğru olduğu sezgisel bir anlam ifade eder; diğerleri için değil.

Çok çekirdekli bir işlemcinin avantajı, görevlerin paralel olarak yapılmasına izin vermesidir. Bilgisayarınızda yaptığınız görev, kolayca paralelleştirilebilen video kodlama gibi bir şeyse, ne kadar çok çekirdek olursa o kadar iyi olur. Her işlemci bir kerede tek bir kare oluşturmak için çalışabilir ve sonunda hepsini birleştirebilir. Dört çekirdekli işlemci, tek çekirdekli işlemciden dört kat daha hızlı olmayacak çünkü mikroişlemcili hiçbir şey göründüğü kadar kolay olmamıştı, ancak çok daha hızlı olacak. Bununla birlikte, paralelleştirme görevleri, yazılım geliştiriciler için çok fazla ek çalışma sağlar. Geliştiricilerin paralellik kazanması zor olan görevler - bilgisayar oyunlarının temelini oluşturan hesaplamalar gibi - genellikle çok çekirdekli işlemcilerden pek fayda görmezler..

Ne yapmaya çalıştığınıza bağlı olarak, 300 dolarlık bir çift çekirdekli işlemci, 500 dolarlık dört çekirdekten daha hızlı olmasa bile hızlı olabilir. Bilgisayar satın alıyorsanız, asla kullanamayacağınız fazladan çekirdeklere birkaç yüz dolar harcamadan önce ne için kullandığınızı dikkatlice düşünün..

Model adları yalnızca üretici tarafından verilen bir etiket olsa da, bir CPU'nun beraberinde getirdiği ekstra özellikler hakkında çok şey ortaya çıkarabilirler. Örneğin, Intel'in orta ve üst seviye CPU'ları arasındaki farkın büyük bir kısmı, önbellek boyutudur. Önbellek, CPU üzerindeki talimatları saklayabileceği bellektir. CPU, önbellekten talimatları, istediği yerden çok daha hızlı alabildiğinden önbellek ne kadar büyük olursa o kadar iyidir..

Büyük oyuncular

Intel, en büyük olmasına rağmen CPU üreten tek firma değil. Gelişmiş Mikro Cihazlar - daha iyi AMD olarak bilinir - ve VIA Technologies ayrıca x86 CPU üretir. 2000'li yılların başlarında, AMD'nin fişleri aslında Core i serisiyle değiştirilen Intel'in üstündeydi..

Akıllı telefonlar gibi diğer cihazlar için CPU normal olarak tek bir çip üzerindeki diğer bileşenlerin bazıları ile entegredir. Qualcomm, Texas Instruments ve Samsung, çipte sistem cihazlarının büyük üreticilerinden bazıları.

Bir Bakışta İşlemciler

CPU, gerçek hesaplamayı yapan bilgisayarın bitidir. En iyi CPU'yu seçmek kolay olsa da, en büyük sayılara sahip olanı tercih edin! - Çok çekirdekli işlemenin yükselişi bunu değiştirdi. Genel olarak, saat hızı ne kadar yüksekse, CPU o kadar hızlıdır ve bir işin paralelliği ne kadar kolay olursa, çok çekirdekli işlemcilerin avantajı o kadar büyük olur. İki CPU aynı saat hızına ve aynı sayıda çekirdeğe sahip olsalar bile, çalınacak başka faktörler de vardır. Önbellek boyutu en önemli olanlardan biridir ve genellikle orta ve üst seviye CPU'lar arasındaki farklılaşan faktördür. Yine, daha büyük daha iyi.

Anakart

Seni anakartıma tanıtmama izin verin

Kendi bilgisayarınızı oluşturuyorsanız, anakart seçtiğiniz en önemli bileşenlerden biri olacaktır. Bir tane satın alıyorsanız, teknik özellik sayfasında bile listelenmez. Ana kart, diğer tüm bileşenleri birbirine bağlayan baskılı devre kartıdır (PCB). Aynı zamanda birçok bilgisayarda USB, I / O portları ve HDMI gibi birçok bilgisayarda bulunan ve her bilgisayarda ortak olan birçok ek port ve konektöre sahiptir..

Mikroişlemciden önce, bir bilgisayarın tek bir PCB'ye sığabileceği fikri gülünçtü. Çok fazla farklı parçalarla çok büyüklerdi. Mikroişlemci ile tüm bilgisayarın küçük bir kutuya yerleştirilmesi mümkün hale geldi. Tüm bileşenler tek bir PCB kullanarak bağlanır. Modern anakart, bu ilk PCB'lerden mantıklı bir şekilde gelişti..

Yo anakart çok spec

Anakartların performans üzerinde doğrudan bir etkisi yoktur. Bunlar, diğer bileşenlerin işi yapmasına izin veren bağlantıdır. Ancak, bilgisayarınıza hangi bileşenleri ekleyebileceğinizi belirlerler ve bu nedenle performanslarını dolaylı olarak etkilerler..

Anakartlar eşleşecek kasalarla birlikte çeşitli boyutlarda gelir. Çoğu ATX standardında tasarlanmıştır. Yaygın olarak bulunan en küçük anakart 170 mm x 170 mm mini-ITX ve en büyüğü 356 mm x 425 mm İş İstasyonu ATX'tir. Arada çeşitli boyutlar var..

Anakart ne kadar büyük olursa, o kadar fazla bağlantı noktası olacaktır. Son derece güçlü bir bilgisayar kurmaya çalışıyorsanız, birden fazla ekran kartı, terabaytlık depolama ve sayısız RAM çubuğu bağlamak için daha fazla bağlantı noktasına ihtiyacınız olacak. Sadece bir ev sineması inşa ediyorsanız, PC DIY Bütçe HTPC Medya Merkezi İnşa Et ve Hediye Verin DIY Bütçe HTPC Medya Merkezi İnşa Et ve Verin Verin Ubuntu'yu çalıştıran 400 doların altında bir enerji tasarrufu sağlayan HTPC medya merkezi kurduk. Şimdi, onu veriyoruz. , çok daha küçük bir anakart ve çok daha az ek bileşen ile kurtulabilirsiniz.

Çoğu anakartta bir dizi standart dahili bağlantı noktası bulunur. Kabloları depolama sürücülerine bağlamak için her zaman bir CPU soketi, RAM yuvaları ve bağlantı noktaları bulunur. En küçük anakartların haricinde, Periferik Bileşen Interconnect Express (PCIe) yuvaları vardır.

PCIe yuvaları, farklı çevre birimlerini bağlamanıza izin veren birkaç varyasyonla gelir. Video kartları, kablosuz kartlar ve diğer dahili genişletmeler normalde bir PCIe yuvasına bağlanır. CPU'ya farklı sayıda bağlantı sunan farklı boyutlarda PCIe yuvaları vardır. Yuva büyüdükçe, çevre birimi saniye başına daha fazla bilgi gönderebilir ve alabilir..

Dört boyut x1, x4, x8 ve x16'dır. Sayı, bağlantı veya şerit sayısını temsil eder. Kablosuz ekran kartı yalnızca x4, hatta x1 yuvasına ihtiyaç duyacak, güçlü ekran kartları ise PCIe x16 yuvasına ihtiyaç duyacak.

Ana kartlar ayrıca harici bağlantı noktaları sağlar. USB, ses ve video I / O, Ethernet ve diğer çeşitli bağlantıların tümü standarttır.

Bir anakart satın alıyorsanız, kullanmak istediğiniz CPU ile uyumluluğuna, bilgisayarınızın ne kadar büyük olmasını istediğinize ve ne kadar genişleyebildiğinize bağlı olarak seçmeniz gerekir. Farklı anakartlar farklı işlemcileri destekler. Örneğin, bir Intel CPU, AMD işlemcileri destekleyen bir anakartta çalışmaz. Boyut ve genişletilebilirlik arasında normalde bulunacak bir denge vardır. Örneğin, paralel olarak iki ekran kartı kullanmayı planlıyorsanız, en az iki PCIe x16 kullanmanız gerekir ve bu karar standart bir ATX kartından daha küçük olan tüm anakartları anında ortadan kaldırır..

Tamamen inşa edilmiş bir bilgisayar satın alıyorsanız, anakartın tüm özellikleri bilgisayarın genel özelliklerinde listelenir..

Büyük oyuncular

Ana tüketici anakart üreticileri ASUS ve Gigabyte Technology'dir. Her ikisi de farklı port kombinasyonlarına sahip çeşitli boyutlarda Intel ve AMD işlemcilerin anakartlarını üretiyor. Güçlü bir oyun bilgisayarı veya HTPC için bir şeye ihtiyacınız olursa, her iki şirket de bu bilgileri sağlayabilecek. Tamamen yerleşik bilgisayarların büyük üreticileri genellikle bileşenlerini bağlamak için kendi ana kartlarını yaparlar..

Bir Bakışta Anakartlar

Bir bilgisayar inşa ediyorsanız, anakart önemlidir. Bir tane satın alıyorsanız, onun var olduğunu bile bilmiyorsunuzdur. Bilgisayarınızın tüm bileşenlerini CPU'ya bağlayan PCB'dir. Farklı iç ve dış portlarla birlikte farklı boyutlar mevcuttur. Bir CPU soketi, RAM yuvaları ve depolama bağlantılarının tümü standarttır. PCIe yuvaları en küçük panolardan başka her yere gelir. Bir anakart seçmek, kullanmak istediğiniz CPU ile çalışan ve eklemek istediğiniz diğer tüm bileşenler için yeterli bağlantı noktasına sahip bir tane seçmeyi içerir..

Veri deposu

Rastgele ve Kafa karıştırıcı: Bilgisayar Belleğine Giriş

Rasgele Erişim Belleği (RAM) - genellikle sadece bellek olarak adlandırılır - CPU'nun üzerinde çalıştığı veya yakında çalışacağı şeyleri sakladığı yerdir. Bu, verilerin süresiz tutulduğu sabit sürücüler gibi, depolamadan farklıdır.

Bellek ve depolama arasındaki fark esas olarak verilere nasıl erişildiğine bağlıdır. Fiziksel bir sabit sürücüde, verilerin alınabileceği hız, nerede tutulduğuna bağlıdır. Diskler sadece çok hızlı dönebilir ve okuyucu kol farklı noktalara hareket etmek zorunda kalır. RAM ile, gerçekte nerede depolanmış olursa olsun, tüm veriler eşit hızla okunabilir. Diğer önemli fark, RAM'in uçucu olmasıdır, veriler yalnızca içinden geçen güç varken saklanır. Bu, sabit sürücülerin sahip olmadığı bir sınırlamadır..

RAM'in hızı bu kadar önemli kılan şeydir. İşlemcinin RAM'de tutulan verilere bir sabit sürücüden almaya kıyasla erişmesi 100,000 kat daha hızlı olabilir. Bir uygulamayı kullanırken, üzerinde çalıştığınız şey, açtığınızda sabit sürücüden RAM'e kopyalanır. Siz veya uygulama ne zaman bir şey yaparsa, CPU, dosya hakkında ihtiyaç duyduğu bilgileri sabit diskteki kopya yerine RAM'deki kopyadan alır. Dosyayı kaydettiğinizde, sabit sürücüye geri kopyalanır. Bu yüzden bilgisayarınız çöktüğünde dosya kaybedersiniz - RAM, içinden geçen bir akım olmadan bilgi depolayamaz.

RAM'de boş alan kalmazsa, bilgisayarınız önemli ölçüde yavaşlar. CPU, bellekten ziyade çok daha yavaş sabit disklerden bilgi almak zorundadır. Yetersiz RAM, bilgisayar yavaşlamasının ana nedenlerinden biridir.

No RAMBling: İstatistiğin Anlamı

RAM, kafa karıştırıcı bileşenlerden biri olabilir. Amazon'da yapılan listelerin çoğu, bir hesap makinesini bir alfabe spagetti kasesine düşürdü. Göründüğü kadar kötü değil.

İlk olarak, gigabayt olarak ölçülen RAM boyutu var. Görünüşe göre olduğu gibi: RAM'de ne kadar eşya tutulabileceğinin bir ölçüsü. İşletim sistemi için her zaman bir gigabayt veya iki RAM gerekir, ancak ihtiyacı olan herhangi bir uygulama tarafından kullanılmak üzere ekstra bir şey ücretsizdir. Ne kadar çok RAM, o kadar iyidir, ancak işletim sisteminizin destekleyebileceği maksimum kapasiteye asla ihtiyaç duymazsınız. Son birkaç yıldır 8 GB RAM kabul edilebilir temeldi. Çoğu kullanıcı daha fazlasına ihtiyaç duymaz. Çok sayıda multimedya düzenleme veya oyun oynarsanız, 16 GB veya 32 GB söz konusu olmaz.

Son on yılda, üç nesil RAM vardı: DDR, DDR2 ve DDR3. Yazma sırasında, DDR3 şu anki nesildir ancak DDR4 önümüzdeki birkaç yıl içinde ortaya çıkmaktadır. DDR, çift veri hızı anlamına gelir. Her nesil bir öncekinin veri aktarım hızını iki katına çıkardı. RAM'i değiştirmeniz gereken eski bir bilgisayarınız yoksa, DDR3 olmayan hiçbir şeye bakmamalısınız (ya da bunu 5 yıl içinde okuyorsanız, DDR4).

Sonra, aktarım hızı var. CPU'nun RAM'den veri çekebilme hızı budur. Genellikle MHz cinsinden ölçülür ve anakart ile sınırlandırılır. DDR3 RAM normalde 1066 ile 2400 MHz arasında bir hıza sahip olacaktır. Bu, gerçek bellek saati hızını değil, toplam aktarım hızını temsil eder. RAM'in bellek saat hızı normalde 133 MHz ve 300 MHz arasındadır; Daha sonraki nesil DDR RAM ile elde ettiğiniz veri hızının bileşik iki katına çıkması nedeniyle görünen hız çok daha yüksektir. CPU ile olduğu gibi, daha hızlı daha iyi ama başka hususlar var.

Sonunda, RAM gecikmesinin bir ölçüsü olan CL değeri var. Kullanıcının talep ettiği verileri döndürmek için gereken saat döngüsü sayısını gösterir. CL numarası ne kadar düşük olursa, veriler o kadar hızlı döndürülür. DDR3 ile, genellikle 6 ila 16 saat döngüsü arasında olur. CL değerleri tipik olarak transfer hızı ile ilişkilidir: transfer hızı ne kadar yüksek olursa gecikme de o kadar yüksek olur. Bu, genel RAM hızı ve RAM gecikmesi arasında bir takas yapar.

Büyük oyuncular

En büyük RAM üreticileri ile tüketicinin karşılaştığı en popüler şirketler arasında bir fark var. Samsung, en büyük üreticidir ancak çıktılarının çoğu, normal tüketicilerden başka üreticiler tarafından satın alınmaktadır. Corsair, Kingston ve Crucial, RAM'in en büyük tüketici markalarıdır. Özellikle G.SKILL gibi oyunlar için RAM kullanan daha küçük üreticiler de var..

Bir Bakışta RAM

RAM, CPU'nun yakında çalışabileceği her şeyi sakladığı yerdir. Dosyalar ve uygulamalar bellekten belleğe kopyalanır, böylece hızlı bir şekilde erişilebilirler. Yetersiz RAM, bilgisayarın yavaşlamasının en yaygın nedenlerinden biridir. RAM seçimi bir CPU seçiminden daha kolaydır. Öncelikle, RAM yoğun bir iş yapıyorsanız, en az 8 gigabayt gerekir. Seçtiğiniz RAM biraz daha az önemli. RAM ne kadar hızlı olursa gecikme süresi de o kadar uzun olur. Bu iki değer kabaca değiş tokuş eder. Kendi bilgisayarınızı oluşturuyorsanız, kullanmayı nasıl planladığınız için hangi RAM'in önerildiğine bakın. Apple veya Dell gibi büyük bir bilgisayar üreticisinden satın alıyorsanız, RAM'leri neredeyse kesinlikle yeterli olacaktır.

HDD / SSD

Depolama Üzerine Döndürme

Sabit disk sürücüleri (HDD'ler) ve daha yakın zamanda yarıiletken sürücüler (SSD'ler), bellek depolama sisteminin diğer tarafındadır. Çok sayıda dijital veri depolamanın birincil yöntemidir..

HDD'ler, ikili verileri saklamak için dönen bir manyetik disk kullanır. Bir kol diskin üzerinde geziniyor ve manyetik alanın polaritesini okuyor. İçindeki değişiklikler ikili olanlara tekabül eder, ikili sıfırlarda değişiklik olmaz. İlk HDD'ler, 1950’lerde IBM tarafından geliştirilmiştir. Bantlar gibi daha erken ve daha yavaş depolama biçimlerinin yerini daha ucuza alıyorlardı. İlk HDD'ler muazzamdı: IBM 350 RAMAC'ın muhafazası iki buzdolabının büyüklüğüydü. Tam bir 3,75 MB kapasiteye sahipti.

O zamandan beri işler dramatik bir şekilde değişti. Günümüzde mevcut olan en yüksek kapasiteli HDD'ler sekiz terabayt veri tutabilir ve 3.5 inçlik bir sürücü yuvasına sığabilir. SSD'ler de daha belirgin olmaya başladı.

İlk modern SSD'ler 1990'ların başında gelmeye başladı. Daha önce katı hal teknolojileri vardı ama onlar RAM'e depolamadan daha yakındılar. RAM'den farklı olarak, SSD'ler, akımları olmadığında bile veriyi tutar (SSD'lerin nasıl çalıştığı hakkında Katı Hal Sürücüleri Nasıl Çalışır? Katı Hal Sürücüleri Nasıl Çalışır? Bu makalede, tam olarak hangi SSD'leri öğreneceksiniz? SSD'lerin gerçekte nasıl çalıştıkları ve çalıştıkları, SSD'lerin neden bu kadar yararlı olduğu ve SSD'lerin dezavantajı olanlardan biri. SSD'ler, verileri manyetik disk yerine saklamak için entegre bir devre kullanır. Bu yüzden HDD'lerden çok daha hızlılar. İki tarafı da çok daha pahalı ve daha düşük kapasiteye sahipler (işte şu anda satın alınacak en iyi SSD'lerden birkaçı: Şu Anda Satın Alınacak En İyi 5 GB, En Çok Satan 128 GB ve 256 GB Katı) Şu Anda Satın Almak için Sürüyor Devlet Bu, ilk (veya ikinci veya üçüncü) SSD'nizi almak için harika bir zamandır. 2000'li yılların ortasına kadar, sadece süper üst seviye bilgisayarlarda kullanılıyorlardı çünkü normal kullanıcılar makul, fakat istisnai olmayan bir hız artışı için prim maliyetini karşılayamıyorlardı..

SSD'lerin ayrıca birkaç küçük avantajı vardır. Daha az güç kullanırlar ve hareketli parçaları olmadığından titreşim olmadan sessizce çalışırlar. Ayrıca, verilerini büyük bir mıknatısla silemezler. Onları telefonlar ve diğer mobil cihazlar için uygun kılan şey budur..

Maliyetler düştükçe ve kapasiteler yükseldikçe, gittikçe daha fazla üretici bunları cihazlarında kullandı, bu da inovasyonu daha da artırdı ve fiyat düşüşleri sağladı. Örneğin, 2007’den itibaren Apple’da dünyanın en büyük SSD alıcısı olmuştur. Şimdi yaptıkları hemen hemen her cihaz standart olarak SSD ile geliyor.

İleri teknoloji dizüstü bilgisayarlarda ana depolama aygıtı olarak daha yaygın hale gelmelerine rağmen, SSD'ler hala çoğu bilgisayar için HDD'leri birincil depolama ortamı olarak değiştirmediler. 100 doların altında iyi bir kapasiteye sahip bir tane alabilseniz bile, yüksek kapasiteli SSD'ler, karşılaştırılabilir bir HDD'den daha pahalı bir siparişdir. Kendi bilgisayarlarını oluşturan insanlar genellikle her ikisini de kullanır: işletim sistemi için küçük bir SSD ve daha sonra dosya depolama için büyük bir HDD.

Hibrit tahrik almak bile mümkün. Bunlar, yerleşik olarak küçük bir SSD'ye sahip olan HDD’lerdir. HDD’de en çok erişilen dosyalar SSD’ye taşınır, böylece daha hızlı okuma hızından faydalanabilirler.

Depolama (Stat) Savaşları

Depolama için asıl önemli olan kapasitedir. Hafızada olduğu gibi, gigabayt (GB) cinsinden ölçülür ancak daha büyük sürücüler terabayt (TB) cinsinden ölçülür. Sürücü ne kadar büyük olursa, o kadar fazla tutabilir..

HDD'lerde ayrıca dönüş hızı var. Çoğu sürücü dakikada 5400 veya 7200 devirde dönüyor. Bir sürücü ne kadar hızlı dönerse, ondan daha hızlı veri okunabilir - yüksek performanslı sürücüler 15.000 RPM'ye kadar dönebilir. 7200 RPM'de, sürücüler genellikle aynı kapasitedeki daha yavaş sürücülere kıyasla küçük bir prime mal olur.

Büyük oyuncular

HDD'lerin çoğunluğu sadece üç şirket tarafından üretiliyor: Seagate, Western Digital ve Toshiba. Üçü arasında, hemen hemen her üreticiyi satın aldı. Samsung gibi büyük markalar bile sabit disk bölümlerini üç ülkeden birine sattı..

SSD'lerin büyük üreticileri, yıllardır taşınabilir cihazlar için SD Kartlar yapan SanDisk ve tüketici RAM üreticileri Crucial ve Corsair'in eklenmesiyle aynıdır..

Bir Bakışta Depolama

HDD'ler ve SSD'ler, dijital verilerin depolanmasının ana yöntemidir. Kapasite için HDD'ler ve performans için SSD'ler kullanılır. Faydaları en üst düzeye çıkarmak ve her ikisinin de zayıf yönlerini en aza indirmek için her ikisini de bir bilgisayarda birleştirmek mümkündür. Depolama ile sınırlı depolama bir sorun olmazsa, bir SSD almalısınız. Eğer yüksek kapasiteye ihtiyacınız varsa, o zaman saçma bir prim alamazsanız, karar sizin için verilir..

GPU

GPU'lara İlk Bakış

Grafik İşleme Birimleri (GPU'lar) özel bir mikroişlemcidir. Bir CPU'nun dört çekirdeği olabilirken, yüksek kaliteli bir GPU'da binlerce tane olacaktır. Başlangıçta bir ekrana grafiksel bir kullanıcı arayüzü (GUI) vermek için geliştirildiler - çokgenleri işlemede son derece verimli olacak şekilde tasarlandılar - ama şimdi paralel tasarımları nedeniyle çok daha fazlasını yapmak için kullanılabilirler.

GPU iki ana tipte gelir: tümleşik grafik ve PCIe ekran kartları. Intel HD Graphics serisi gibi tümleşik grafikler de CPU'ya yerleştirilmiştir. Öte yandan, ekran kartları bir PCIe kartına monte edilmiş kendi soğutma ve RAM'leri ile çok daha büyük bir GPU'ya sahip olma eğilimindedir..

Arcade sistemleri, 1970'lerde GPU'ların erken öncüllerini kullandı. GUI'ler bilgisayarlarda yaygınlaşmadan önce, CPU'lar ekranı kontrol etme görevini üstlenirdi. Ekrandaki her şey otuz kelime ve yanıp sönen bir imleç olduğunda, ayrı bir mikroişlemciye gerek yoktu. Bilgisayar arayüzleri 1980'lerde geliştikçe ve karmaşıklaştıkça, grafikleri özel bir işlemciye boşaltmak daha verimli hale geldi..

GPU'lar, 3D nesnelerin oluşturulmasını içeren görevler için özellikle önemliydi. İlk 3D eklenti ekran kartları 1990'larda ortaya çıktı ve modern GPU'ların öncüleriydi. Bilgisayarlarla nelerin mümkün olduğu konusunda devrim yaptılar ve dijital efektleri ve modern PC oyun endüstrisini yarattılar..

Geçtiğimiz on yılda, yazılım geliştiricilerin cihazlarını daha genel amaçlı bir işlemci olarak kullanmaları için GPU üreticilerinden gelen bir baskı oldu. GPU'ların paralel mimarisi onları belirli görevlerde CPU'lardan çok daha verimli kılar. Şifreleri kırmak ve madencilik bitcoin'i, GPU'ların CPU'lardan daha verimli bir şekilde yapabildikleri iki şeydir. Herhangi bir programdaki en yoğun çalışmayı hızlandırmak için GPU'yu kullanarak CPU diğer her şeyi halledebilir ve tüm sistem daha hızlı çalışır. Apple'ın Final Cut Pro gibi daha fazla profesyonel uygulama GPU hızlandırmayı desteklemeye başlıyor.

Keskin Görünüm: GPU

En yaygın GPU özellikleri, sahip olduğu grafik RAM miktarı (GRAM) ve - ayrıca GPU satın alıyorsanız - bağlandığı PCIe bağlantı noktasıdır. RAM bir CPU için olduğu kadar bir GPU için de önemlidir. Entegre grafikler sistem RAM'ini kullanır, ancak özel GPU'lar kendileriyle birlikte gelir. Farklı GRAM nesiller de vardır. Mevcut olan GDDR5'tir ancak hala bazı GDDR4 ekran kartlarını bulabilirsiniz. GPU'lar, CPU'lar kadar RAM yoğun değildir. Bilgisayarınızı en yeni oyunları veya video düzenlemelerini yapmak için kullanmıyorsanız, orta seviye bir GPU'yu bile vurgulamanız mümkün değildir. Denize düşmek ve faydalanamayacağınız bir video kartına binlerce dolar harcamanıza gerek yok. Intel'in tümleşik grafikleri bile yanıp sönmeden 1080p'de çıktı verebilir.

PCIe portları ile durum benzer. Mevcut nesil PCIe 3.0 ve öncül PCIe 2.1'den iki kat daha hızlı. Kendi bilgisayarınızı oluşturuyorsanız, bir PCIe 3.0 kartı ve uyumlu bir ana kart almanız gerekir. Önceden monte edilmiş bir bilgisayar satın alıyorsanız, hangi PCIe yuvasının kullanıldığını bilmezsiniz.

Büyük oyuncular

NVIDIA ve AMD en büyük ayrık GPU üreticileridir, Intel ise önde gelen tümleşik grafik üreticisidir. NVIDIA ve AMD, grafik yongalarını ASUS veya Gigabyte gibi diğer üreticilere satmakta ve tüketicilere satılmak üzere grafik kartlarına takmaktadır..

Bir Bakışta GPU'lar

GPU, paralel mimariye sahip özel bir mikroişlemcidir. Başlangıçta sadece bir ekrana GUI çıkışı vermek için tasarlandı, artık diğer hesaplamaları hızlandırmak için kullanılıyorlar. GPU'lar bir CPU ile entegre edilebilir veya bir PCIe kartına monte edilebilir. Yüksek kaliteli GPU'lar çoğu kullanıcının gereksiniminden çok daha fazla. İnsanların çoğu entegre grafik kartı ya da orta seviye ekran kartı ile geçebilir.

Hepsi bu kadar da değil

Bu makale yalnızca ana bilgisayar bileşenlerine değindi. Bahsetmediğim güç kaynağı üniteleri, fanlar, su soğutma sistemleri, kablosuz kartlar ve TV tunerleri gibi her türlü yardımcı parça bulunmaktadır..

Bazıları güç kaynakları gibi hayati öneme sahipken bazıları kablosuz kartlar gibi hoş, ancak gerekli olmayan ekstra işlevler ekliyor. Ancak, hesaba katkıda bulunan herhangi bir ortak bileşeni atlamadım - bu web sayfasının önünüzdeki bir ekranda açılmasına neden olan gerçek sayı.

Kendi bilgisayarınızı satın alıyor veya alıyorsanız, umarım bu makale faydalı olmuştur..

Resim Kredisi: Konstantin Lanzet, ABD Ordusu Kızıl Nehir Arsenal Arşivi